آژانس شیشه ای
اخبار را که گوش می دهم و حرف های بعضی از مسئولین را می شنوم، یاد شخصیت رضا کیانیان در فیلم آژانس شیشه ای می افتم. یادم هست در یکی از دیالوگ های فیلم به پرویز پرستویی که نماد یک بسیجی انقلابی بود گفت: (( دهه جنگ گذشته است و الآن دهه ثبات است)) بله ... خیلی حرف زیبایی ست. ثبات و آرامش به جای جنگ و کشت و کشتار. ما که مشکلی نداریم ولی این ثبات از کجا می آید؟ چگونه می توان به ثبات دست یافت بی آنکه سختی های جنگیدن و مبارزه را نچشید؟
این مسئولانی که این چنین حرف های به ظاهر زیبایی را می زنند، به راستی اعتبار حرف هایشان به چیست؟ با دین و مذهب که چندان همخوانی ندارد. آنجا که مولای عشق در خطبه ۲۷ نهج البلاغه می فرماید: (( ذلیل و خوار نشد مگر کسی که در خانه خودش با دشمن جنگید)) کسی که اجازه می دهد تا دشمن وارد خانه اش شود و داخل خانه با دشمن می جنگد، می شود ذلیل. کسی که اجازه می دهد دشمن وارد خانه اش شده و هیچ مقاومتی در برابر او از خودش نشان نمی دهد هم می شود ذلیل اندر ذلیل. جلوی گله بوفالوی وحشی که در منطقه رها شده است و هر که را می بیند پاره پاره می کند باید با تمام قوا جنگید. جلوی کسانی هم که این گله بوفالو را تربیت کرده اند نیز باید با تمام وجود ایستاد. باید برنامه های دست های پشت پرده ای که این وحشی ها را تربیت کرده اند به هم زد. ذره ای کوتاه آمدن دربرابر این دست های پشت پرده مساوی است با تولید گله بوفالو های بیشتر و بیشتر در جاهای مختلف و ای بسا ایران.
حالا اگر در چنین شرایطی کم کردن بودجه دفاعی و سازش کاری نتیجه خوبی داشت، با تمام وجود به سمتش می شتافتیم، مشکل اینجاست که کدام کشور است که از تعامل با این روباه صفت ها نتیجه گرفته باشد؟ پانزده سال قبل آمریکایی هابه بهانه بیرون ریختن طالبان وارد افغانستان شدند؛ طالبان بیرون نرفت که هیچ،؟ وضع مردم افغان هم روز به روز بد و بدتر شد.
همین آمریکایی ها بودند که در ۱۹۷۳ در شیلی کودتا برپا کردند و سالوادور آلنده – رئیس جمهور منتخب این کشور را که با رای اکثریت مردم انتخاب شده بود- را کنار زده و یک فرمانده نظامی مستبد به اسم آگوستو پینوشه را بر مسند ریاست جمهوری نهادند و مردم شیلی از آن پس روز به روز بیشتر در مرداب فلاکت فرو رفتند. همین اتفاق در سال ۱۹۷۶ در آرژانتین نیز به وقوع پیوست. خیال می کنید اگر مسیر های سیاسی و مالی آمریکا به ایران با برجام و IPC و FATF باز شود، وضع ما خیلی بهتر از شیلی و آرژانتین خواهد شد؟
حالا در داخل کشور کسانی که منتقدین را به سرهنگ بودن و نظامی گری متهم می کنند، پشتشان به کشوری گرم است که کارنامه ی سیاهی در زمینه کودتاهای نظامی در جاهای مختلف دنیا دارد.
برگردیم به همان فیلم آژانس شیشه ای... شخصیت هایی داخل فیلم بودند که شاید خیلی زیاد از اوضاع مملکتشان خبر نداشتند ولی در همان حد که اطلاع داشتند، فهمیده بودند کار درست چست، در حد خودشان می دانستند مسیر صحیح کدام است. برخلاف امثال رضا کیانیان هایی که فکر می کردند چون دستشان به بالادست ها وصل است و خیلی می دانند، حتما کارشان درست است، اما بی خبر از اینکه انقلاب ما بیشتر از هر چیز از این به ظاهر کار درست های روشنفکر نما ضربه خورده است.
#یادداشت_های_یک_دلواپس
والسلام
http://jorda.ir